Ey ölü, az daha yaşatmak isterdim seni, Habersiz bırakıp gittiğin evde. Giysen hazır duran terliklerini, Odalarda dolaşsan, öksürsen Toplasan bu yaz da bahçende yemişleri, Az daha ömür sürsen. Gözlerimin önünde hep boyun bosun, Nasıl girerdin şu kapıdan, memnun Şu iskemleye otururdun. Avuçlarımda, ılık, el sıkışın, Bana bakışın... Nasıl uzatırdın bana şu sürahiyi? Seyrederdik uçan bulutları, geçen gemileri. Nasıl son defa konuştun, son defa güldün? Nasıl öldün?.. Nasıl öldü, Yarabbim, nasil öleceğiz? Hangi sonsuz geceler, iklimler geçeceğiz, Bundan sonra da bir gün aynı sofrada Oturacak mıyız bir daha!..

ÇOCUKLUK

Affan dedeye para saydım, Sattı bana çocukluğumu. Artık ne yaşım var ne de adım; Bilmiyorum kim olduğumu. Hiç bir şey sorulmasın benden; Haberim yok olan bitenden. Bu bahar havası, bu bahçe; Havuzda su şırıl şırıldır. Uçurtmam bulutlardan yüce, Zıpzıplarım pırıl pırıldır. Ne güzel dönüyor çemberim; Hiç bitmese horoz şekerim!

                                              Cahit Sıtkı TARANCI

CIMBIZLI ŞİİR

•Ne atom bombası Ne Londra Konferansı Bir elinde cımbız, Bir elinde ayna; Umurunda mı dünya   •